In het weekend moet je dus zeker niet je kinderen mishandelen want je partner kan hier geen melding van doen. Bellen is waarschijnlijk ook geen optie.
Ooit eens geprobeerd melding te doen van psychische mishandeling van je kind?
Of heb je dit wel eens anoniem proberen te doen? Nou stop maar met die pogingen want het is zonde van je tijd. Misschien lichamelijke mishandeling proberen maar ook hier weinig kans van slagen. Het probleem zit hem hierin: subjectiviteit!
Anoniem melden gaat ook niet, jammer! Terwijl dit op de site van de Rijksoverheid toch duidelijk aangegeven wordt: ‘U kunt het
Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK) anoniem bellen voor advies'. Een medewerker van het AMK bespreekt de situatie met u en bepaalt wat de volgende stappen zijn. Als het nodig is kunt u een melding doen van kindermishandeling’. Wel nemen ze de tijd om even met een collega te overleggen maar ook dan is het antwoord dat je subjectief bent, bevooroordeeld want je staat gevoelsmatig als moeder, vader en/of verzorger te dicht bij.Helaas zijn er bij geestelijke mishandelingen geen zichtbare sporen, geen blauwe plekken,
wonden en/of gebroken ledematen te ontdekken. Je kan er niet mee naar het ziekenhuis of de politie. Geen bewijs dus. De zere plekken zitten onderhuids van veel onschuldige kinderen. Geen pleister helpt hier tegen. Deze kinderen raken beschadigd voor het leven.
Kinderen zijn tot een bepaalde leeftijd afhankelijk van ouders, indien deze ouders en/of verzorgers de fout ingaan wil je gewoon hulp hebben. Het mag duidelijk zijn dat hier sprake is van protocollen en regels. Deze gaan ten koste van de geestelijke en lichamelijke gezondheid van het kind.
Wie is de aangever? Is het objectief? Om wie gaat het? En zo kunnen we nog een tijdje doorgaan.
Waarom heet het dan Meldpunt als zij gaan uitmaken of je de mishandeling wel of niet kan melden?.
Noem het dan ‘Misschien nemen we de Melding Kindermishandeling in behandeling’.
Misschien kom je jaren later, vanwege problematisch gedrag van het kind, terecht bij Jeugdzorg. Daar kan je dan als kind aangeven wat de oorzaak is van dat ‘gedrag’ maar ook de ouders worden regelmatig uitgenodigd voor een gesprek. Vaak is dit een ‘lastig’ gesprek omdat het vaak gaat om gescheiden ouders of probleemgezinnen. Het kind zelf wil niet kiezen voor de een of de ander. Dus blijven de onderliggende problemen waar ze zijn.
Of bij de GGZ. Helaas is bij deze beide organisaties ook het een en ander aan de hand.
Lees hier over de problematiek rond Bureaus Jeugdzorg via Jeugdzorg Maffia
Als het AMK de meldingen van geestelijke mishandeling serieus nemen dan zouden heel veel kinderen een stuk gelukkiger rondlopen. En waarschijnlijk de ouders ook.
De Rijksoverheid is hier behoorlijk duidelijk over, tenminste betreffende de omschrijving van Kindermishandeling.
Naar aanleiding van een vraag op LinkedIn over geestelijke mishandeling, en het in behandeling nemen, kreeg ik een antwoord: “moeilijke materie”.
En voor het AMK, gefeliciteerd met jullie zoveel jarig bestaan.
Lees verder via
- AugeoMagazine - Blauwe plekken op de ziel [emotionele mishandeling]
- De Narcist ontmaskert - Emotionele mishandeling is geweld
Margareth Weijers
columnsveiligleefbaar.blogspot.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten