Pagina's

dinsdag 5 januari 2016

Column Veiligheid en Leefbaarheid

Wat is er aan de hand met de Veiligheid en Leefbaarheid in Nederland?!
Via allerlei sites en natuurlijk sociale media kom ik allerlei Good Practice tegen om de Veiligheid en Leefbaarheid van  burgers, werknemers en hulpverleners te vergroten en te waarborgen. Leefbaarheid is onlosmakelijk met Veiligheid verbonden. Toch lijkt het, als ik de media moet geloven, te verslechteren in Nederland. Handige tips voor het vergroten van de sociale stijging leest u hier [Ruimtevolk]


Je zou toch denken dat het bijwonen van al die kennisbijeenkomsten en door middel van ketensamenwerking uiteindelijk een  concept ontwikkeld zou kunnen worden om de problemen in onze samenleving op te kunnen lossen. Er zijn zo ongelooflijk veel wantoestanden in de Jeugdzorg. Het ontsporen van jeugd is een actueel probleem en heeft consequenties voor gezagsdragers, hulpverleners, burgers en natuurlijk voor de samenleving. Ik lees over probleemwijken, probleemgezinnen en probleemjeugd. De kwetsbare burgers staan rustig aan de zijlijn te wachten.  Zij verwachten hulp van de overheid. Maar er is geen klinkklare oplossing.  Helaas is alle kennis en levenservaring die wij opdoen niet genoeg en lopen wij steeds achter de feiten aan. Ook de meest kwetsbare zullen, vanwege de financiële crisis waarin Nederland nu verkeert, eigen kracht moeten gebruiken om weer ‘back on track’ te komen. Heel vroeger was dat niet het geval want iedereen dopte toen zelf zijn/haar boontjes.

Natuurlijk waren er toen ook wantoestanden zoals huiselijk- en seksueel geweld, inbraken,verkeersovertreders, fraude en moord. Er was een plaatselijk krantje en drie Nederlandse tv zenders en natuurlijk de radio maar de meeste ellende bleef onzichtbaar en achter de voordeuren.  Geen vuile was buiten hangen. Het gezin was de hoeksteen van de samenleving.  Daar lag toen de basis. 

Respect stond hoog in het vaandel. Je haalde het niet in je hoofd om brutaal te zijn of oudere mensen aan te spreken met je of jij! Heb ik overigens nog steeds moeite mee.
En natuurlijk waren wij geen heilige boontjes. Wij haalden ook rottigheid uit. We schrokken ons rot als wij werden aangesproken door de Politie omdat wij fietsten zonder licht. Het overtreden van regels, er waren er natuurlijk minder, was not done. De rijkspolitie was gevestigd in een gewoon huis in het dorp waar ik opgroeide en was behoorlijk ‘aanwezig’, er was regelmatig contact met  families en ondernemers. Als er dan ook iets aan de hand was werden  de betrokkenen bezocht  en meestal was het probleem meestal heel snel opgelost.

Helaas kan je vroeger en het nu niet met elkaar vergelijken, hiervoor zijn de tijden teveel veranderd.In deze veranderde tijden ligt het niet in de lijn van verwachtingen dat jeugd een bepaald gezag zal accepteren. Zeker niet als dit op zeer jonge leeftijd niet op een verantwoorde manier wordt bijgebracht.Ouders en opvoeders zijn tot een bepaalde leeftijd verantwoordelijk voor de opvoeding van hun kinderen. Normen en waarden kan je aan je kinderen meegeven. Dat zou een eerste prioriteit moeten zijn. Helaas worden in sommige wijken veel jonge kinderen aan hun lot overgelaten door de ouders/verzorgers en dus niet of nauwelijks begeleid en zeker niet gecorrigeerd.  In mijn optiek zijn het de basis [opvoeding], sociale controle  en de juiste scholing die er voor zou kunnen zorgen dat de veiligheid en leefbaarheid in ons land verbeterd zou kunnen worden. 

Gedragsproblemen op kinderleeftijd zijn een risicofactor voor het ontwikkelen van verslaving [drugs en alcohol] met als gevolg dat deze jong volwassenen op een bepaalde leeftijd onacceptabel gedrag gaan vertonen zoals bijvoorbeeld criminaliteit. Dat blijkt uit onderzoek waarop Pieter-Jan Carpentier 27 september promoveerde aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Interventie op jonge leeftijd is dus van essentieel belang. Maar hoe bereik je deze kinderen als de ouders geen hulp bij andere ouders, hulpverleners en scholen zoeken!Misschien onderschatten de ouders het gedrag van hun kind en de eventuele consequenties.Durven ze niet naar buiten te komen met deze problemen of is er zelfs een cultuur en/of een taalprobleem waardoor de drempel naar organisaties die hulp kunnen bieden wel erg hoog is.Zijn deze organisaties wel capabel genoeg om in te grijpen in deze complexe problematiek.

Een  interessant artikel van  Dorien Graas en Dieneke de Ruiter van de Raad Maatschappelijke Ontwikkeling   ‘Alle kinderen potentiële risicogevallen’  [Jeugdzorg-Darkhorse]  geeft aan dat het jeugdbeleid in de jaren tachtig onbedoeld heeft bijgedragen aan het verminderen van de steun die ouders elkaar onderling geven en heeft de steun uit voorzieningen in de nabije omgeving teruggedrongen.  

Sociale samenhang is bepalend voor het leefklimaat in wijken en buurten. Goede contacten in de buurt dragen ertoe bij dat mensen het prettig vinden om er te wonen en er zich veilig voelen. 

 Veiligheid en Leefbaarheid is tenslotte mensenwerk!

 Margareth Weijers
Tips, Ticks & Tools
Zie ook:




      Gepost door op
      Labels: , , , , ,

      Geen opmerkingen:

      Een reactie posten

      Abonneren op: Reacties posten (Atom)