Waar is mijn opa?

Waar is mijn opa?

De moeder van mijn vader was een hele lieve oma en ik was echt gek op haar. Met Pasen kwam ze altijd met super grote chocolade paaseieren aanzetten voor mij en mijn iets oudere broer.

De logeerpartijen bij haar kan ik mij als de dag van gisteren herinneren. Ze woonde in een klein huisje, het huis waar ook mijn vader is geboren, met een echte bedstee beneden. Ik sliep boven op een super kleine slaapkamer. Ook was er alleen een buitentoilet, u weet het wellicht nog, met zo’n hart in de deur en er lagen altijd kranten. Ze was enorm zorgzaam en ik voelde mij echt welkom.

Mijn vader was ook gek op zijn moeder, hij hielp haar ook financieel. Ze werkte nog op latere leeftijd bij een bollenbedrijf om de hoek en maakte daar de kantoren schoon s’avonds. Ik mocht, als ik bij haar logeerde, gewoon mee.

Maar ze was alleen…. zonder man.
Toen ik dat doorhad, ik schijn altijd al zo bijdehand geweest te zijn en vol met vragen, vroeg ik aan haar waar opa was.
Zij antwoordde dan vaste prik dat hij was overleden.
Ook vroeg ik het, toen ik wat ouder was, aan mijn ouders en die vertelde dat hij was overleden in een concentratiekamp!
Meer zeiden ze er niet over…

Altijd rondom 4 en 5 mei was ik bezig met de oorlog van 1940-1945. De verschrikkingen en de Jodenvervolging. Altijd moest ik denken aan mijn opa. 2 minuten stilte om 20.00 uur, altijd een oorlogsfilm kijken, net als mijn vader een hekel aan Duitsers. Hij was tewerkgesteld in Duitsland. Hij werkte bij een boer en werd niet slecht behandeld maar dan nog…..

Ten tijde van het Bloemencorso in de Bollenstreek in Zuid Holland maakte wij ons klaar voor het bezoek van vele Duitse toeristen aan de stoet van zo’n twintig praalwagens en meer dan dertig met bloemen versierde luxe en bijzondere wagens. Ik moest altijd buiten in de gaten houden, er werd namelijk fruit gestolen, als busladingen vol toeristen langs de kisten met fruit voorbij liepen om dit spektakel te bekijken. Mijn ouders hadden een groentewinkel.

Mijn ouders vertelde wel eens over de dingen die er in de oorlog gebeurden. Maar mondjesmaat. Ik heb een oudere zus en die vroeg mij waarom ik een paar jaar geleden de foto van mijn vaders vader wilde hebben. Ik wilde ook deze opa en oma tekenen vertelde ik haar. Tot mijn grote verbazing vertelde zij dat opa ‘fout’ was geweest in de oorlog en plots verdwenen was. De uitleg was dat hij was geliquideerd door het verzet en niet meer was teruggevonden. Hij collaboreerde met de bezetters tijdens de oorlog.

Dat was een behoorlijke schok, ik had tegen een ieder waar ik mee praatte over de 2e wereldoorlog verteld dat mijn opa was gestorven in een concentratiekamp. De goede naam van mijn opa was bezoedeld. Een schandvlek over de familienaam. Ik schaamde mij echt.

Totdat ik maanden geleden zocht op internet naar de meisjesnaam van mijn oma. Ik was bezig met Genealogie van mijn vaders kant. Bij haar naam stond ook mijn opa's naam, trouwdatum en de overlijdensdatum van beide. De naam van mijn opa was een werkende link en toen ik hierop klikte kwam ik terecht op oorlogsgravenstichting.nl. Hier stond dat hij inderdaad overleden was in concentratiekamp Sachsenhausen. 

Achternaam Voornamen Geboren Overleden

Weijers         Teunis     26-02-1897 Overleden op 26 januari 1943 te Oranienburg, Sachsenhausen

Ik zag dat ik contact kon opnemen en heb meteen gebeld. Deze man vertelde dat alle mensen die op de site staan inderdaad gevangenen waren, politieke tegenstanders van Adolf Hitler, krijgsgevangenen, zigeuners, Joden, homoseksuelen en Jehova’s getuigen, en kwamen om het leven door ziekte, uithongeren, uitputting, marteling en executie. Tevens vertelde hij dat de naam van mijn opa ook te zien is in de registratie boeken van concentratiekamp Sachsenhausen in Duitsland. 

Toeval bestaat niet. Tijdens een korte stedentrip naar Berlijn met mijn vriend 5 jaar geleden hebben wij dit concentratiekamp bezocht, dit ligt ongeveer 35 kilometer ten noorden van Berlijn. Wij hebben daar stilzwijgend, aangedaan en vol ongeloof gelopen langs de barakken op het immense terrein, wetende wat voor gruwelijkheden daar hebben plaatsgevonden. 

Wellicht dat mijn eigen opa dezelfde paden heeft bewandeld.

Al die jaren heb ik mij zo betrokken gevoeld en gefascineerd door alle gebeurtenissen tijdens deze vreselijke oorlog, is dat soms vanwege de onduidelijkheden omtrent het overlijden van mijn opa?

Maar ik heb mijn opa gevonden....en zijn naam is gezuiverd!

Margareth Weijers