Pagina's

zaterdag 22 februari 2014

Column Ouderen in de knel!

Een paar jaar na het behalen van mijn Mavo-4 diploma heb ik een paar jaar gewerkt in het bedrijfsleven maar ik kwam er snel achter dat dit niet mijn ding was. Ik begon in 1977 met de opleiding  Ziekenverzorging en had in 1979 mijn diploma op zak. Trots dat ik mensen kon helpen. In het verpleeghuis kregen mensen wat ze nodig hadden. Hard werken maar zoveel voldoening. Veel bewoners woonden er al jaren maar ook patiĆ«nten die een tijdelijk zorgadres nodig hadden waren geen uitzondering. Minder regels meer zorg.

zaterdag 8 februari 2014

Column 'Huiselijk geweld door kinderen en jongeren tegen hun ouders'

Nou dat is schrikken. Wij durfden onze hand niet op te heffen tegen onze ouders of is dit ouderwets? Respect, normen en waarden werden ons met de paplepel ingegoten. Hoe komt het dat in het heden deze excessen voorkomen? Ligt het aan de opvoeding, waar kinderen mee omgaan, wat ze zien via televisie of games, onder invloed van genotsmiddelen zijn, social media, gebroken gezinnen of is het een algehele verhuftering van de maatschappij? Ik haal er even een column bij over geweld tegen hulpverleners. Hierin lees je dat respect voor mensen die er voor jou zijn ver te zoeken is.  Mishandeling van ouders door hun kinderen komt vaker voor dan gedacht. Zo blijkt uit een verkennend onderzoek van TNO en Movisie. Ouders die bang zijn voor hun kind komen daar niet snel mee naar buiten. Zij schamen zich en voelen zich schuldig. Daarom vraagt deze problematiek om een specifieke aanpak. Hulpverleners en Steunpunten Huiselijk Geweld (SHG) trekken aan de bel.

dinsdag 4 februari 2014

Column Slachtoffer van woonoverlast

Woonoverlast is een nogal breed begrip. Woonoverlast komt in allerlei vormen voor, zoals geluidsoverlast, druggerelateerde overlast, intimidatie, bedreigingen, stank en geschreeuw van jongeren. Niet zelden leidt woonoverlast tot stress, lichamelijk letsel,  zware mishandeling en doodslag. Te vaak reageren overheid (politie en gemeenten) en woningcorporaties niet op tijd of zelfs helemaal niet. Het probleem wordt afgedaan als een “sociaal probleem tussen buren onderling” waar de burgerlijke rechter zich maar over moet buigen. 

Er is sprake van woonoverlast als een individuele bewoner zich regelmatig of structureel zodanig gedraagt, dat deze persoon daarmee in elk geval het woongenot van omwonenden verstoort en/of hun vrijheid belemmert. Leefbaarheid in de wijken is een belangrijk aandachtspunt  voor zowel corporaties als voor de bewoners zelf. De woningcorporatie heeft de verplichting woongenot voor huurders te garanderen, Dat schrijft minister Blok (Wonen en Rijksdienst) in een kabinetsvisie op leefbaarheid aan de Tweede Kamer.  Goed wonen is meer dan een huis alleen. Tenminste zo zou het moeten zijn. Je  veilig voelen en je 'thuis' voelen. De taakafbakening van woningcorporaties wordt wettelijk verankerd in de novelle bij de Herzieningswet, die in 2015 in werking moet treden. 

Ik bewoon  een prima benedenwoning in een 4-hoog flatgebouw met een heerlijk voortuintje op het zuiden. Na een maand klussen en verbouwen kon ik in het voorjaar van 2010 lekker genieten. Totdat een bewoner aan mij vroeg of hij zijn scooter in de centrale hal mocht zetten.
Mijn antwoord was dat ik niet de baas was van deze flat maar dat het mij niet verstandig leek vanwege mogelijk brandgevaar [benzine], geluidsoverlast en je ook niets in de centrale hal plaatsen mag. Ik dacht dat hier de zaak mee was afgedaan maar helaas niets is minder waar.
Een paar dagen na dit gesprek schrok  ik s' nachts wakker van een enorm geluid en mijn hond begon  te blaffen. Toen ik door de spion van mijn voordeur keek zag ik dat hij zijn scooter vlak voor mijn voordeur had neergezet en vast zette met een ijzeren hangslot. Ik deed de deur op een kier en vroeg hem of hij dat het niet meer wilde doen. Hij reageerde nogal agressief.
Na een paar dagen, scooter werd steeds weer in de centrale hal gezet,  heb ik de woningstichting gebeld. Ik wilde niet dat hij werd gebeld maar dat ze zouden 'constateren' middels een sticker op zijn scooter plakken. [andere bewoners hadden mij verteld dat hij nogal agressief was tegen vrouwen].Helaas.. ze hebben hem telefonisch verzocht de scooter elders te plaatsen. Toen ik hem daarna, ik liep de hal in omdat ik mijn hond moest uitlaten, tegenkwam werd hij agressief en begon hij te schelden. Ook kwamen twee andere bewoners op deze scheldpartij af en hebben ook gezien dat ik  mijn eigen gang werd ingeslagen.

In december 2014 hoorde ik s'avonds heel veel water stromen in het appartement boven mij. Ik wist dat de huurder in het buitenland was maar dat hij zijn flat door 'familieleden' liet bewonen. 
Na twee uur hoorde ik nog steeds water stromen. Ook zag ik licht branden. Maar aangezien ik mij dus niet met andere bewoners wil bemoeien heb ik de noodtelefoon van de woningstichting gebeld met de vraag of zij misschien wilden gaan kijken. Het antwoord was NEE.  Ik heb na twee uur nogmaals gebeld en het antwoord bleef NEE. Uiteindelijk heb ik zowel buiten aangebeld maar ook aan de voordeur. Niemand deed open. Het geluid van het water kwam duidelijk daar vandaan. Misschien dat iemand onder de douche onwel was geworden bedacht ik mij. Of gewoon een leiding gesprongen. Na vier uur nogmaals gebeld naar de woningstichting, het was inmiddels negen uur. De medewerker vond dat ik zelf de Politie moest bellen. Dat heb ik gedaan. Uiteindelijk hadden ze een slotenmaker laten komen en naar wat later bleek is dat die man diep in slaap was en het toilet flink aan het doorlopen was. Het was een Pool die daar niet ingeschreven stond. De rekening van de slotenmaker en bezoek politie zou de huurder moeten betalen. De volgende dag kreeg ik een agressief telefoontje van de huurder dat ik hem in problemen had gebracht en dat ik hem zelf had moeten bellen. Door zijn geschreeuw kon ik er niet tussen komen want dan had ik hem uit kunnen leggen dat ik zijn telefoonnummer niet had. Ik heb de wijkagent ingeschakeld want toen de huurder weer in Nederland was begon hij mij te intimideren! Ook had ik de woningstichting op de hoogte gebracht en heb hen verweten dat zij niet adequaat hebben gehandeld. Hier gaven zij mij gelijk in, ze hadden huurder zelf telefonisch op de hoogte moeten stellen van het urenlang stromen van water.

Om een kort verhaal lang te maken: hij spuugt op mijn voordeur, gooit sigarettenpeuken in mijn voortuin en op de tuintafel, gaat  zeer luidruchtig douchen s' nachts waardoor ik rechtop in mijn bed zit. Een gesprek met de wijkagent  heeft averechts gewerkt en de woningstichting reageert niet. Ik krijg therapie vanwege PTSS en dit soort zaken raken mij uiteraard diep.

Wat is hierin de taak van de corporatie? Veiligheid en Leefbaarheid is hier ver te zoeken.
Gelukkig gaat de wijkagent een mogelijke oplossing zoeken.. waarvoor dank!
Helaas ben ik slachtoffer van een falend beleid..