Pagina's

woensdag 1 januari 2014

Column Het Dorp....

Vanmorgen hoorde ik het liedje van Wim Sonneveld  Het Dorp [YouTube] waarin hij zingt over de nostalgie van het leven van vroeger. Nu ik wat ouder ben begrijp ik exact wat hij bedoeld heeft met dit prachtige lied.. Uiteraard was het in dat tijdsbeeld ook soms kommer en kwel maar de mensen leefden hun simpele leven in een veiligere omgeving. Ik leef niet in het verleden maar in het heden waar de samenleving enorm verhard is.



Veel burgers klagen over het feit dat alles duur is geworden. De hoeveelheid mensen die echt in armoede [Bron:CBS] even is enorm gestegen. De verschillen tussen rijk en arm worden steeds groter.

Ontevredenheid over hun positie in de samenleving verandert mensen. De opvoeding van kinderen is anders dan vroeger. Tijdens een sneeuwperiode hoorde en zag ik hoe mijn overbuurjongen van 12 met zijn vriendje ijsballen aan het gooien waren tegen de ramen van de bergingen. Ik sprak hen hierop aan maar zij renden snel weg. Ik ben even naar zijn ouders gegaan en vertelde wat er aan de hand was. De moeder was erg geïrriteerd en zei mij dat ik hem daar zelf maar over aan moest spreken. Mijn reactie was dat je als ouder uiteindelijk tot een bepaalde leeftijd aansprakelijk blijft voor de daden van je kinderen. Kinderen worden niet altijd meer aangesproken op hun gedrag en daardoor leer je als kind niet wat goed en slecht is.Maar ze leren ook niet  met  respect om te gaan met spullen van anderen. En dan heb ik het uiteraard ook over het gemis  aan respect voor andere mensen.

We vertellen onze kinderen over onze Nederlandse tradities zoals de Elfstedentocht, Sinterklaas, Pasen, Kerstmis en de Oud & Nieuw viering enzovoorts.  Samen met je ouders vuurwerk kopen en afsteken om middernacht. Wij waren blij met sterretjes,  gillende keukenmeiden en siervuurwerk. Tegenwoordig moeten het harde klappen zijn want anders ben je niet stoer. En je moet er mensen mee lastig kunnen vallen. Zoals het zelfde buurjongetje deed door middel van het gooien van vuurwerk in de achtertuin van een oud vrouwtje die twee hondjes heeft. Of een soort van bom tegen mijn voorruit knallen. Een twee uurtjes later waren hij en zijn vriendjes bezig de ondergrondse afvalcontainer in de straat te bewerken. Na twee maal melden bij 112 zou de politie bij de overbuurjongen zijn ouders langs gaan.

Vroeger was er ook  criminaliteit en werden zaken vernield. Wij haalden kwajongens streken uit. Wij gooiden geen vuurwerk naar personen en dieren, wij gebruikten vuurwerk niet als wapen. Dat is tegenwoordig wel anders. Als hulpverlener  [Bron: Geweld tegen Politie] ben je je leven niet zeker. Er is een website  [Bron: NOS] waar je meldingen vuurwerkoverlast kon doorgeven. Vuurwerk is in mijn optiek geen traditie meer. Hier even een opsomming van de incidenten [Bron: NOS] tijdens de jaarwisseling.
Er worden opmerkingen geplaatst via Twitter over betutteling vanwege de discussie over het wel of niet afschaffen van het particuliere vuurwerkgebruik. 
Kom op mensen, het is een complete War Zone in Nederland en niet alleen tijdens de jaarwisseling. Hier begon het al in november en waren er in het park vlakbij mijn huis al twee afvalbakken opgeblazen, vanmorgen waren er geen afvalbakken meer te vinden.
Lees ook dit artikel van Binnenlands Bestuur -overlast vuurwerk. De hulpverleners zijn vogelvrij tijdens Oud en Nieuw [Bron: Binnenlands Bestuur].
We moeten naar een participatiesamenleving [Bron: Wikipedia] maar hoe dan? We willen schijnbaar niet betutteld worden maar kunnen zelfs geen feestje maken van een eeuwen oude traditie.
Deze traditie gaat ten koste van anderen. Volgens mij ligt hier ook de essentie van het probleem. Niet meer denken aan de consequenties van ons handelen.. 
Denken aan de hulpverleners die met gevaar voor eigen leven , terwijl wij lekker thuis zitten met familie en vrienden, er  voor ons zijn. Ons goede voornemen zou moeten zijn dat wij denken aan een ander en er voor elkaar moeten zijn. Samen werken aan een veilig en leefbaar Nederland.

Hoe veilig en gelukkig voelde ik mij vroeger maar zoals Wim Sonneveld zingt;  "als een kind hoe kon ik weten dat dit voorgoed voorbij zou gaan.....''

Margareth Weijers
www.veiligleefbaar.nl
columnsveiligleefbaar.blogspot.nl





Geen opmerkingen:

Een reactie posten