Column Het gezin is de hoeksteen van de samenleving.. ook van autochtonen!

Het uitgangspunt van deze column is dat polariseren en stigmatiseren Not Done is. Radicaliseren komt niet alleen voor bij allochtonen maar ook bij autochtonen,weliswaar een lager percentage. Van alle meldingen die de Hulplijn Radicalisering krijgt, is een derde afkomstig van autochtone, Nederlandse ouders. Dat zegt het Samenwerkingsverband Marokkaanse Nederlanders (SMN) dat de hulplijn heeft opgericht. Ouders die om hulp vragen, maken zich zorgen over hun zoon of dochter die moslim is geworden. Als ouder is het je taak om je kinderen tijdens de opvoeding normen en waarden mee te geven.

Maar hoe gaan ouders om met de problemen waar hun kinderen mee te maken krijgen? Niet onbelangrijk is hoe het onderwijs bezig is deze problemen bespreekbaar te maken en mogelijke radicalisering te herkennen en tegen te gaan? Wat zijn de onderliggende problemen waardoor jongeren besluiten te radicaliseren? Waardoor ontsporen jongeren.

Er is eigenlijk al teveel over het onderwerp radicalisering gesproken. Waarom werken bedrijven en organisaties niet samen. Bundel alle kennis en pak dan de problemen aan.

Mogelijke achtergronden van crimineel gedrag en neiging tot radicalisering

• Niet worden gewaardeerd, in plaats van insluiting dus uitsluiting. Willen onderdeel zijn van onze samenleving en voelen zich gediscrimineerd.
• Niet alleen in gekleurde wijken maar ook in de witte wijken.. Minder dan de ander zijn.
• Radicaliserende jongeren zijn gewone probleem jongeren die een specifieke aanpak nodig hebben. 
• Probleemgezinnen
• Niet in justitiële database vanwege te jonge leeftijd [15 jaar]
• Financiële problematiek, geld geeft status 
• Voortijdig schoolverlaten, wellicht door gepest worden
• Foute vrienden
• Geen passende reacties [too little too late] bijvoorbeeld door familie en/of relatie
• Geen kans op een maatschappelijke stage dus is het lastig om werk te krijgen
• Licht verstandelijke beperking [lvb] dit is een zeer kwetsbare groep en eenvoudig te beïnvloeden
• Ergens bij willen horen
• Groepsdruk

Professionals worden met regelmaat geconfronteerd met zorgelijke spanningen tussen verschillende bevolkingsgroepen. Spanningen op school of in de wijk die leiden tot vervreemding en sociale uitsluiting. Hinderlijke overlast van hangjongeren die felle uitspraken doen over niet-westerse immigranten, autochtone vrouwen of homo’s, zorgelijke wrijvingen tussen verschillende groepen van buurtbewoners over activiteiten in het buurthuis en de uitsluiting van leerlingen op een school op basis van geloof of etniciteit door medeleerlingen.

Voetbalanalist Johan Derksen zei in het RTL-programma Voetbal Inside dat clubs ‘naar de klote zijn gegaan’ omdat hun velden in buurten lagen met veel Marokkaanse gezinnen. “Marokkaanse spelers krijgen dan de overhand in de selectie en dat functioneert dus bijna nergens.

Er is veel aandacht in de media en in hoeverre beïnvloeden deze opinies de mening van de burgers? En wat voor invloed heeft dit op deze kwetsbare jongeren? Osman Çatik van Derwish Advies Groep heeft [nog niet gepubliceerd] onderzoek gedaan naar dit fenomeen.


Het etnisch profileren [Politieacademie] van allochtone jongeren zorgt ervoor dat zij geen vertrouwen hebben in de aangeboden hulp. Etnische minderheden worden in Nederland vaker onderworpen aan politiecontroles dan 'witte' Nederlanders. ‘Etnisch profileren’ is een vorm van discriminatie en daardoor in strijd met de mensenrechten. Het draagt bij aan een negatieve beeldvorming over etnische minderheden, schaadt de legitimiteit van de Nederlandse politie en is waarschijnlijk niet effectief voor de bestrijding van criminaliteit.

Laatst las ik in het NRC het artikel “Horen zien en zwijgen”, dat gaat over de aanpak van radicalisering. Daarin staat dat onze politici denken dat de kans op aanslagen in Nederland kleiner is dan bijvoorbeeld in België of Frankrijk, omdat de overheid “in de haarvaten” zit van de samenleving. Dat we een succesvol antiradicaliseringsbeleid hebben. Waarin nauwe banden tussen wijkagenten, sociaal werkers, gemeenten en de moslimgemeenschap ervoor zorgen dat de overheid weet wat er speelt en vervolgens in een betere positie is om tot actie over te gaan. Bovendien worden ouders en omstanders opgeroepen om de overheid te waarschuwen als er een jongere in hun omgeving is die aan het radicaliseren is. Lastig is alleen dat omstanders geen verraders willen zijn en ouders hun kind ook niet willen aangeven. Loyaliteitsconflicten alom. Maar hoe succesvol is dat antiradicaliseringsbeleid? [NOS]

Via de media zijn de berichten over ontsporende allochtonen en autochtonen in mijn ogen toch gewoon een jongeren met problemen. Deze jongeren hebben een specifieke persoonlijke aanpak nodig. Al eerder schreef ik hierover een Column: Marokkanenprobleem of gewoon een probleem met jongeren?

Osman Çatik is van mening dat denken in "multicultureel" door hulpverleners echte communicatie kan belemmeren en ziet cultuursensiviteit als een mogelijke oplossing.

Margareth Weijers, hoofdredacteur VL-Nieuws.nl


Lees verder via:

VL-Nieuws - Wijkagent als geheim wapen tegen radicalisering
Kennisnetjeugd - Voorkom levenslang door beter onderwijs
Volkskrant - Zie de Turks-Nederlandse jongeren als ónze jongeren
Sociaal Web - Voorkomt de wijkagent echt aanslagen?
Volkskrant - Symboolwet discrimineert allochtonen met dubbele nationaliteit
Religionresearch - Moslims horen niet in Europa? Wen er maar aan!
Volkskrant - Is er VVD-probleem in de voetbalwereld?
Volkskrant - Rellen in Ede verdelen Marokkaanse gemeenschap
BinnenlandsBestuur - Marokkanen protesteren tegen wangedrag jongeren
BinnenlandsBestuur - Marokkaanse consul doet poging bij jongeren Ede