Column Drank maakt meer kapot dan je lief is..Het stigmatiseren van verslaafden en het onthouden van medische zorg!

Ik heb het meegemaakt in mijn directe omgeving.  Een man, bekend vanwege zijn overmatig gebruik van alcohol, werd begin dit jaar door de assistente van zijn huisarts weggestuurd met de mededeling dat hij zijn 'griepje' maar moest uitzieken. Het heerste.. Helaas is er door het vele hoesten en verwaarlozing een ernstig longprobleem ontstaan. De huisarts heeft weliswaar haar excuses aangeboden voor de verkeerde inschatting door de assistente maar daarmee is zijn longprobleem niet opgelost.

Inmiddels heeft hij wel een nieuwe huisarts die, mag ik hopen, deze man serieus neemt als hij met een zorgvraag komt. Inmiddels is hij al een paar keer met spoed in het ziekenhuis opgenomen vanwege ernstige ademhalingsproblemen.

Toen kwam ik dit verhaal tegen op internet:
DRANK MAAKT VEEL KAPOT EN KOST DE MAATSCHAPPIJ EEN HOOP ENERGIE
"Tijdens de nachtdienst heb ik een casus meegemaakt waarvan ik u de inhoud niet wil onthouden. Het voorval was medisch onverantwoord, komisch en dramatisch, doldriest en zielig tegelijk. 
Mijn collega Jolanda en ik kregen een melding dat een man was gevallen die gewond en agressief was. Aangekomen op de plek des onheils zagen we dat er drie behoorlijke plassen bloed op straat lagen. Een man lag met zijn rug op straat maar was wel nog bij kennis. Een taxi chauffeur en een omstander stonden erbij en hadden hulp ingeroepen van politie en last but not least, de ambulance. Eigenlijk een voorval dat een groot rechercheonderzoek zou rechtvaardigden als niemand op dat moment bij het slachtoffer was geweest om de gebeurtenis toe te lichten. 
De gewonde man was volgens de taxichauffeur uit de taxi gestapt en keihard achterover gevallen op straat, op zijn achterhoofd. De taxichauffeur had hem nog wel gezegd te wachten opdat hij hem dan uit de taxi had kunnen ondersteunen. De man was behoorlijk dronken en gedroeg zich voor een zatlap erg vreemd. Hij zei herhaaldelijk dat hij naar huis, naar zijn Saartje wilde. Saartje bleek zijn hond te zijn. De man had mogelijk hersenschudding en moest daarvoor naar het ziekenhuis. Hij kon niet lopen noch opstaan. Met zachte drang werd hij op het brancard gefixeerd met de nodige weer- en tegenstand teneinde veilig getransporteerd te kunnen worden.
Ik had het gevoel dat het met hem in het ziekenhuis niet anders zou verlopen dan hier en nu op deze straat. We zouden vannacht nog ongetwijfeld van hem horen, zo redeneerde mijn voorgevoel met me mee. Een zus van hem bleek een paar huizen verderop te wonen. Op aanbellen werd het slaapkamerraam geopend. De vrouw riep ons toe dat haar broer vaker dronken was. Het was kermis in dit kerkdorpje en dan werd als vanouds flink gebuisd. Vooral door haar broer. Zij zou voor Saartje zorgen.
Later die nacht kregen we zoals min of meer verwacht, een melding over dezelfde man vanuit het ziekenhuis. Hij had zichzelf ontslagen uit medische care en was naar buiten gewankeld ! Echter zonder succes. Buiten was hij opnieuw op zijn buts gevallen en was alweer voor verdere medische zorg opnieuw naar binnen gebracht. Bleek toch dat hij naar zijn Saartje toe wilde.
De man bleek na zijn tweede valpartij zo goed als handelingsonbekwaam en een duidelijk geval voor de hulpverlening dan wel de psychiatrie. In het ziekenhuis waren twee artsen in opleiding die hem niet konden laten gaan. Na ruggespraak met hun meerdere, de piket hoofdarts of een dergelijke functionaris-coach, bleek dat deze niet voor nader onderzoek wilde komen opdraven, omdat de man dronken was. Dus een probleem dat bij de politie weggezet moest worden ivm openbare dronkenschap ! Dus niet. Namelijk met gewonde mensen kun je niet gaan leuren en zeulen. Stel je voor er gebeurt iets in de politieauto. De piketarts had daar kennelijk geen wetenschap aan en schoof de zaak af op zijn artsen in opleiding (aio’s.) ai ai ai…
Wij hebben de man uiteindelijk toch achtergelaten in het ziekenhuis, omdat hij daar volgens ons thuishoorde. Wij vonden dat er al voldoende tijd was gespendeerd aan dit oneigenlijk politiewerk, zoals al zo vaak de laatste tijd voor de politie. Touwtrekken met psychisch- en gewonde mensen en protocollen kost steeds meer tijd. Tijd die we dan niet kunnen inzetten voor de veiligheid in ons werkgebied of waar dan ook in de openbare- of publieke ruimte. 
Na het maken van de nodige röntgenfoto's bleek dat de man mogelijk een hersenschudding had. Hij kreeg een verplicht wekadvies. Verder had hij een bloeduitstorting of een bloeding dan wel opeenhoping van vocht in zijn hersenpan opgelopen. Dus verdere noodzaak om hem terzijde te staan in een puur medische omgeving, sprak voor zich.

Er is veel te zeggen over de veelvoud aan protocollen in het ziekenhuis. In dit geval kan ik echter alleen maar respect hebben voor de verpleegsters van de eerste hulp en verder voor de artsen in opleiding. Chapeau voor hen! Daarnaast moet ik hier vermelden dat ik eveneens veel respect heb voor mijn collega Jolanda, die zich als een echte volleerde Florence Nightingale dienstbaar opstelde en de “patiënt” rustig en in toom hield. Zij keek naar de mogelijkheden en niet naar de beperkingen van verantwoordelijken en onwerkbare aanpak en/of protocollen. Zo is Jolanda nu eenmaal en dat siert haar.
De kennelijk helderziende verantwoordelijke arts vond het niet nodig om persoonlijk overtuigd te worden en wentelde alles af op de schouders van zijn ondergeschikten. Verder was het deze arts blijkbaar te doen om de man af te schuiven naar de politie. Zulk schuifgedrag van deze arts bevestigde weer mijn opvatting dat het helaas niet altijd gaat om mensen, maar veeleer om ego’s, hiërarchie, gebouwen, zakkenvullen en afschuiven van verantwoording. 
Ik meen mij te herinneren dat artsen een eed van Hippocrates afleggen om mensen te helpen. Zou de categorie eigen vlees (ziekenhuis) daar buiten vallen?
Verder vraag ik mij af medische- psychiatrische care afgewenteld kan of mag worden op dienaren en hoeders van de wet. Als dat zo is dan moeten de ziekte- en psychiatrische symptomen in een leerproces duidelijk getoetst worden tijdens de politieopleiding. Echter ons buikgevoel geeft aan dat we het vaak bij het rechte eind hebben met betrekking tot psychiatrie … 
Dus met het imago van de Nederlandse politie is niets mis gezien onze kennelijke onmisbare hulp in het medisch circuit."

Ik kan dit waargebeurde verhaal alleen maar onderschrijven! Ten alle tijden moeten mensen die gewond of ziek zijn geholpen worden en zeker niet weggestuurd worden omdat ze dronken [verslaafd] zijn. En laten wij vooral het huisje bij het schuurtje houden..

Lees ook: 

• PsychNet – Stigmatisering van mensen met een alcohol- en/of drugsverslaving
• Brabants Dagblad - Ex-alcoholisten strijden tegen stigma op verslaving
• Zorginstituut Nederland - ‘Verslavingszorg in beeld – alcohol en drugs’
• Ministerie V&J – Geneesmiddelen en drugs in het verkeer
• Trimbos instituut - Geweld onder invloed beinvloeden
• Loket Gezond Leven - Gezonde Gemeente:Drugs
• Gezondheid en Co - Hoe ga ja als ouder met hangjongeren om? Maak seks, drugs, drank bespreekbaar
• Tactus Verslavingszorg - Jonge delinquenten van 16-23 jaar met een lichte verstandelijke beperking en problematisch middelengebruik
• UMCG - Preventiemaatregelen alcoholgebruik specifieke groepen jongeren

Margareth Weijers
www.veiligleefbaar.nl
tips-tricks-tools.blogspot.nl
columnsveiligleefbaar.blogspot.nl